Το αρχαίο θέατρο Ορχομενού είναι χτισμένο εντός της τειχισμένης ακρόπολης του 4ου αι. π.Χ. και από αρχαιολογικά στοιχεία προκύπτει ότι ανήκει σε ενιαία κατασκευαστική φάση, η ολοκλήρωση της οποίας χρονολογείται τον 3ο αι. π.Χ. Αποτελεί ένα από τα τέσσερα σωζόμενα αρχαία θέατρα της Αρκαδίας. Προσφέρει μια πανοραμική άποψη της εύφορης πεδιάδας του Ορχομενού και της Κανδήλας που απλώνονται βόρεια και νότια του μνημείου.ς.

Τα νεκροταφεία της Τανάγρας χρονολογούνται από τους αρχαϊκούς έως και τους πρώιμους ρωμαϊκούς χρόνους, δίνοντας σημαντικές πληροφορίες και λαογραφικά στοιχεία για εκείνες τις εποχές. Σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής είναι οι ξακουστές «Ταναγραίες Κόρες». Πρόκειται για αρχαιοελληνικά έργα τέχνης με γυναίκες σε όρθια ή καθιστή στάση, τα οποία κατασκεύαζαν από τον 5ο αι. π.Χ. οι περίφημοι κοροπλάστες στην Τανάγρα και χρησίμευαν ως ταφικά κτερίσματα ή ως γούρια.

Σημαντικός αρχαιολογικός χώρος, οι ξεκουστές Πλαταιές είναι γνωστές από την ομώνυμη μάχη που έλαβε χώρα το 479 π.Χ. μεταξύ Ελλήνων και Περσών. Ο Όμηρος και ο Ηρόδοτος την αναφέρουν με το όνομα Πλάταια, ο Θουκυδίδης, ο Στράβων και ο Παυσανίας ως Πλαταιαί. Βρισκόταν στα όρια της Αττικής, βόρεια του Κιθαιρώνα, ανάμεσα στο βουνό και τον ποταμό Ασωπό που σχημάτιζε φυσικό σύνορο με τη Θήβα. Τα ερείπια της αρχαίας πόλης βρίσκονται κοντά στη σημερινή κοινότητα.

Χτισμένο στην πλαγιά ενός χαμηλού φυσικού υψώματος, ήταν αφιερωμένο αφιερωμένο στους θεούς Κάβιρο και Παίδα αλλά και στην «καβιραία Δήμητρα». Εκεί γίνονταν μυστικές τελετές με σκοπό την ενίσχυση της παντοειδούς γονιμότητας και της ευόδωσης της συγκομιδής. Στην πρώτη του κατασκευή διέθετε δώδεκα σειρές εδωλίων, από τα οποία σώζονται σήμερα μόλις έξι, ενώ ως σκηνή χρησιμοποιούσαν την πρόσοψη της δυτικής πτέρυγας του ναού. Η ορχήστρα είχε διάμετρο 26 μ. και στο κέντρο της υπήρχε βωμός.

Στην καρδιά του Παρνασσού, στα όρια των νομών Φωκίδας και Βοιωτίας και σε έκταση 36.000 στρεμμάτων ιδρύθηκε το 1938 ο Εθνικός Δρυμός Παρνασσού. Διαθέτει πλούσια χλωρίδα και πανίδα, ενώ ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει τους φυσικούς και γεωμορφολογικούς σχηματισμούς με ιδιαίτερη οικολογική και αρχαιολογική αξία, εντυπωσιακούς καταρράκτες, κρυστάλλινες πηγές, πλούσια σε βλάστηση φαράγγια και πανέμορφες σπηλιές, απολαμβάνοντας πλείστες δραστηριότητες αλλά και το κάλλος της ελληνικής υπαίθρου.

Ένας πραγματικός επίγειος παράδεισος με εντυπωσιακούς καταρράκτες, σε κοντινή απόσταση από το χωριό Πέτρα, στο οποίο οφείλουν την ονομασία τους, βρίσκεται στους πρόποδες του Ελικώνα, σε υψόμετρο 200 μέτρων, κοντά στην Αλίαρτο. Το ύψος του καταρράκτη είναι περίπου 25 μέτρα, αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι καθώς πέφτουν τα νερά από τις πλαγιές του βουνού λιμνάζουν στα βράχια και από εκεί συνεχίζουν την ορμητική πορεία τους σχηματίζοντας δύο μικρότερους. Πρόκειται για τους ψηλότερους φυσικούς καταρράκτες της Ελλάδας, που συνθέτουν ένα απαράμιλλου κάλλους φυσικό τοπίο.

Ένα από τα ωραότερα σπήλαια της χώρας με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, το παράξενο όνομα του οποίου προέκυψε από τα επτά βάραθρα που οδηγούν στο εσωτερικό του. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.300 μ., με τη θερμοκρασία στο εσωτερικό του να μην ανεβαίνει ποτέ πάνω από τους 0 ως 2 βαθμούς Κελσίου. Το χιόνι εδώ δεν λιώνει ποτέ, ενώ καταπληκτικούς καταρράκτες και μια λιμνούλα με κρυστάλλινα νερά έχουν την τύχη να θαυμάσουν όσοι τολμηροί θελήσουν να το εξερευνήσουν.

Είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας, που διασχίζει τους νομούς Βοιωτίας και Φθιώτιδας, με συνολικό μήκος 60 χλμ. Διαθέτει δύο κύριες πηγές, στο χωριό Καστέλλια στην Γκιώνα και στα χωριά Πολύδροσο και Λιλαία στον Παρνασσό. Διατρέχει την εύφορη κοιλάδα ανάμεσα στα όρη Καλλίδρομο και Παρνασσό, στη συνέχεια αρδεύει με τις διακλαδώσεις του τον κάμπο της Κωπαϊδας και εκβάλλει στην λίμνη Υλίκη. Αποτελεί και ένα από τα πιο ιδανικά μέρη στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη για WaterSki, λόγω των καλών καιρικών συνθηκών και της μειωμένης έντασης των ανέμων που επικρατούν.

Καταπράσινο τοπίο και κρυστάλλινα νερά είναι το τοπίο που αντικρύζει ο επισκέπτης στις Πηγές των Χαρίτων στον Ορχομενό. Το όνομά τους προήλθε από τον μύθο που ήθελε τις Χάριτες, τις τρεις κόρες του Δία να γεννήθηκαν και να λατρεύτηκαν εδώ. Στην Ακιδαλία πηγή, οι Χάριτες έλουζαν τη θεά Αφροδίτη, την αρωμάτιζαν και την έντυναν με τον «αμβρόσιο πέπλο» που τον ύφαιναν οι ίδιες.

Ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο δημιουργεί ο ποταμός Έρκυνας, που διατρέχει ολόκληρη τη Λιβαδειά, σχηματίζοντας τις φημισμένες πηγές λίγο έξω από την πόλη. Τρεχούμενα νερά, πέτρινα γεφύρια, πλατάνια και νερόμυλοι συνθέτουν ένα φυσικό σκηνικό μπου γίνεται πόλος έλξης επισκεπτών οι οποίοι μπορούν παράλληλα να επισκεφθούν το Πέτρινο Θέατρο της Κρύας που βρίσκεται κοντά.

Οι περιγραφές αρχαίων και νεότερων περιηγητών τον αναφέρουν ως χώρο μυθικό όπου χόρευαν οι Μούσες, οι οποίες μαγεμένες από την ομορφιά του πανάρχαιου Ελικώνα ζούσαν σε αυτή την κοιλάδα της Βοιωτίας. Τόπος ασύγκριτης ομορφιάς που συνδυάζει εικόνες, φυσικά τοπία και γεύσεις. Οι πλαγιές, με θέα στον Κορινθιακό Κόλπο και στην πεδιάδα της Κωπαΐδας, είναι καλυμμένες από έλατα και βελανιδιές, ενώ οι αμπελώνες που διατηρούνται έως σήμερα δίνουν την ευκαιρία στον επισκέπτη να δοκιμάσει το «νέκταρ» των Μουσών.

Στην προϊστορική εποχή η πεδιάδα αποτελούσε τη μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας, που είχε σχηματιστεί από τα νερά του Βοιωτικού Κηφισού, του Μέλανα ποταμού και άλλων χειμάρρων από τα γύρω βουνά. Όσο η Κωπαΐδα ήταν λίμνη, η καλλιεργητική δραστηριότητα περιοριζόταν σε συγκεκριμένα σημεία στις όχθες της, με την παραγωγή να καταστρέφεται πολλές φορές από τις πλημμύρες. Η λίμνη αποξηράνθηκε αρχικά κατά την αρχαιότητα, ενώ στα νεότερα χρόνια η αποξήρανσή της τοποθετείται το 1876, οπότε δημιουργήθηκαν 250.000 καλλιεργήσιμα στρέμματα. Στο κέντρο σχεδόν της υπάρχει η «νησίδα» Γλα, που προστατεύεται περιμετρικά από ένα αρχαίο τείχος.

Ένα από τα αρχαιότερα γνωστά μνημεία του είδους, χωρητικότητας 6.300 θεατών, βρίσκεται στον δυτικό τομέα της πόλης, μεταξύ της δυτικής πύλης, του σταδίου και του άνω γυμνασίου. Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, κατασκευάσθηκε αρχικά τον 5ο αι. π.Χ., μετά την περσική καταστροφή και την ανοικοδόμηση της πόλης, ενώ η περίοδος της μεγαλύτερης ακμής του ήταν ο 4ος αι. π.Χ. Μετά την καταστροφή της Ερέτριας από τους Ρωμαίους το 198 π.Χ., ανακατασκευάσθηκε με πιο ευτελή υλικά.

Πασίγνωστα κτίσματα που βρίσκονται στα νότια του νησιού και συγκεκριμένα κοντά στα Στύρα, στην Κάρυστο και την κορυφή της Όχης. Πρόκειται για 23 ορθογώνια κτίσματα που χρονολογούνται στον 5ο αι. π.Χ., τα οποία συνεχίζουν να στέκουν επιβλητικά, παρόλο που δεν έχουν θεμέλια αλλά ούτε και συνδετικά υλικά μεταξύ τους! Στη θέασή τους και μόνο, προκαλούν δέος, ενώ θρύλοι αναφέρουν ότι εδώ κατοικούσαν οι μυθικοί “Δράκοι” από τους οποίους πήραν το όνομά τους.λάκκα).

Μια ιδιαίτερη ομάδα μνημείων υψώνονται επιβλητικά μέσα σε οικισμούς, λόφους και εύφορες κοιλάδες κατά μήκος του νησιού, εντυπωσιάζοντας τον επισκέπτη. Αποτελούν μάρτυρες της παρουσίας των Λατίνων στην Ανατολική Μεσόγειο και είναι κτίσματα-σύμβολα της φεουδαρχικής κοινωνίας που αναπτύχθηκε στην Εύβοια από τον 13ο έως τον 15ο αιώνα. Κέντρα οικονομικής δραστηριότητας μιας ευρύτερης περιοχής και ισχυρής άμυνας ενάντια στους εξωτερικούς εχθρούς, συνεχίζουν να προκαλούν το ενδιαφέρον των ταξιδιωτών στην ευρύτερη περιοχή του νομού.

Η γέφυρα στον πορθμό του Ευρίπου μετρά 2.500 χρόνια ιστορίας. Η ένωση της βοιωτικής και ευβοϊκής ακτής δημιούργησε την ανάγκη κατασκευής ξύλινης γέφυρας ακόμα από το 410 π.Χ. Αργότερα το 510 μ.Χ. Κατασκευάστηκε σταυρωτή γέφυρα, ενώ επί Τουρκοκρατίας ήταν ξύλινη και ακίνητη. Το 1858 μετατράπηκε σε ξύλινη περιαιρετή, το 1896 αντικαταστάθηκε με περιστροφική σιδερένια που έμεινε μέχρι το 1962, όταν δημιουργήθηκε η σημερινή. Αποτελεί σημαντικό τοπόσημο της Χαλκίδας - ένα «μπαλκόνι θέασης» στον Εύριπο και παρατήρησης του φαινομένου της παλίρροιας, της αλλαγής δηλαδή των νερών κάθε 6 ώρες.

To φαινόμενο της παλίρροιας του Ευρίπου είναι μοναδικό στον κόσμο και αξίζει να το παρακολουθήσετε κατά την επίσκεψή σας στην πόλη της Χαλκίδας. Τα νερά ρέουν σαν ποταμού και κινούνται συνεχώς αλλάζοντας κατεύθυνση κάθε 6 ώρες προς τον βόρειο και νότιο Ευβοϊκό αντίστοιχα. Ανάμεσα στην αλλαγή κατεύθυνσης κάθε φορά μεσολαβεί ένα ολιγόλεπτο διάστημα που μένουν στάσιμα. Το 8 λεπτών αυτό διάστημα στασιμότητας δεν υφίσταται στις 2 ισημερίες (21 Μαρτίου και 21 Σεπτεμβρίου) όπου τότε αλλάζουν κατεύθυνση αμέσως. Επίσης, κάποιες άλλες φορές ανάλογα τις σεληνιακές φάσεις (πανσέληνος, νέα σελήνη) κινούνται απολύτως άτακτα χωρίς να υπάρχει κάποιο σταθερό σημείο αναφοράς στην κίνηση τους αυτή.

Κοντά στο χωριό Ζάρακες υπάρχει ένα εντυπωσιακό φυσικό μνημείο. Το περίφημο Μοβ Σπήλαιο είναι ένα αριστούργημα της φύσης, που προκαλεί θαυμασμό και εντύπωση και οφείλει το όνομά του στα μοβ φύκια που φυτρώνουν στα βράχια του. Πρόκειται για ένα ενάλιο σπήλαιο, το οποίο είναι προσβάσιμο μόνο μέσω θαλάσσης.

Πάνω από 80 ιαματικές πηγές και ένα υπέροχο τοπίο πλούσιας βλάστησης που συναντά τη γαλαζοπράσινη θάλασσα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε στα Λουτρά Αιδηψού. Σύμφωνα με τη μυθολογία η Αθηνά ζήτησε από τον Ήφαιστο να δημιουργήσει θερμά νερά που να θεραπεύουν για να ξεκουράζεται μετά από κάθε άθλο του ο Ηρακλής και εκείνος επέλεξε την Εύβοια. Την ιαματική δύναμη των νερών έχουν απολαύσει ανά τους αιώνες αυτοκράτορες όπως ο Αδριανός, ο Mάρκος Αυρήλιος και ο Μέγας Κωνσταντίνος, ενώ ο σπουδαίος Αριστοτέλης προσπάθησε να ερμηνεύσει το φαινόμενο των ιαματικών νερών της Αιδηψού.

Ανάμεσα στην Αγία Άννα, τους Παπάδες και την Κερασιά βρίσκεται το πανέμορφο Απολιθωμένο Δάσος της Κερασιάς, ένα από τα ελάχιστα της Ευρώπης, με την ηλικία του να υπολογίζεται στα 20.000.000 χρόνια. Η πανίδα της περιοχής ήταν ιδιαίτερα πλούσια και μεταξύ άλλων περιλάμβανε προϊστορικά θηκλαστικά, όπως μαχαιρόδοντες, ελαδοθήρια και χαλικοθήρια, με τα εντυπωσιακά ευρήματα των παλαιοντολογικών ανασκαφών να φιλοξενούνται στο Μουσείο Απολιθωμένων Θηλαστικών στην Κερασιά.

Στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού ζει από αιώνες ελεύθερο, το μοναδικό στον κόσμο Σκυριανό Αλογάκι που ανήκει στο είδος Eguus Cabalus Skyriano. Πρόκειται για μια αρχαιότατη ράτσα μικροκαμωμένων και μισοάγριων αλόγων, με ρίζες από την κλασική εποχή, η προέλευση της οποίας χάνεται στα βάθη των γεωλογικών αιώνων. Είναι ιδιαίτερα φιλικά με τον κόσμο, αποτελώντας εδώ και χρόνια το σήμα-κατατεθέν του νησιού.

Δέντρα με ζωή πολλών αιώνων θα συναντήσετε στην περιοχή του Αλμυροπόταμου. Πρόκειται για αιωνόβιες ελιές, με σημαντικά μορφολογικά χαρακτηριστικά, ηλικίας 2.500 ετών, που βρίσκονται δίπλα στην εκκλησία της Παναγίας και ανήκουν στα προστατευόμενα είδη της Συνθήκης Ramsar, υπερτονίζοντας το ιδιαίτερο χρώμα του μοναδικού τοπίου.

Η μεγαλύτερη και μία από τις ομορφότερες τεχνητές λίμνες στην Ελλάδα, ανάμεσα στους νομούς Αιτωλοακαρνανίας και Ευρυτανίας, δημιουργήθηκε τη δεκαετία του ’60 μετά την κατασκευή του υδροηλεκτρικού φράγματος των Κρεμαστών και τροφοδοτείται αδιάκοπα από τους ποταμούς Αχελώο, Αγραφιώτη, Ταυρωπό και Τρικεριώτη. Τα γαλαζοπράσινα νερά της σε συνδυασμό τα πολυάριθμα μικρά νησάκια που “φιλοξενεί” συνθέτουν ένα μαγευτικό τοπίο που θυμίζει εξωτικό προορισμό. Οι λάτρεις των σπορ μπορούν να δοκιμάσουν canoe kayak αλλά και στο rafting στα ήσυχα νερά της.

Ένα μυστηριακό φαράγγι λίγο έξω από το χωριό Προυσό ξεχωρίζει για τη φυσική του ομορφιά. Αποτέλεσε καταφύγιο πολλών διωγμένων κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Παρά το δυσοίωνο όνομά του, που σχετίζεται με την πλούσια βλάστησή του, η οποία δεν αφήνει το φως να μπει στο εσωτερικό του, αποτελεί πολύ φιλόξενο χώρο, με σταθερή θερμοκρασία και τέλεια οπτική επαφή. Αποτελεί ιδανικό προορισμό για trekking, ανάμεσα σε μικρές λίμνες και κατάφυτα περάσματα, τα οποία αποζημιώνουν στο έπακρο τον επισκέπτη.

Σήμα-κατατεθέν της Ευρυτανίας, ένα από τα ομορφότερα φαράγγια της χώρας και μοναδικό θαύμα της φύσης. Η ονομασία του οφείλεται στο ότι σε ένα σημείο του, που δεν ξεπερνά σε μήκος τα 80 μ., τα παγωμένα νερά που έρχονται από το απόκρημνο βουνό της Καλιακούδας στην προσπάθεια τους να γίνουν ένα με τα νερά του Κρικελιώτη ποταμού βρίσκουν διέξοδο από πηγές στις κορυφές του φαραγγιού δημιουργώντας όμορφους καταρράκτες. Εξαιτίας, όμως, του μεγάλου ύψους η ροή του νερού δεν είναι συνεχής, με αποτέλεσμα να πέφτει σε σταγόνες, σαν βροχή, σε ένα εντυπωσιακό φυσικό σκηνικό. Θα φτάσετε με αυτοκίνητο μέχρι ένα σημείο και στη συνέχεια το προσεγγίζετε κάνοντας river trekking.

Αποτελούν ένα στενό ανάμεσα στις νοτιοανατολικές υπώρειες του όρους Καλλίδρομου και του Μαλιακού κόλπου και οφείλει την ονομασία της στις ιαματικές πηγές που υπήρχαν στην περιοχή. Τόπος μεγάλης στρατηγικής σημασίας και πολεμικών συγκρούσεων, αποτελούσε κατά την αρχαιότητα το μοναδικό βατό πέρασμα από ξηρά της βόρειας με τη νότια Ελλάδα. Οι Θερμοπύλες έχουν μεγάλη αρχαιολογική σημασία λόγω λόγω της μάχης του 480 π.Χ., όπου οι ολιγάριθμες ελληνικές δυνάμεις 300 Σπαρτιατών και 700 Θεσπιέων υπό την ηγεσία του Σπαρτιάτη βασιλιά Λεωνίδα αντιμετώπισαν τις πολυάριθμες δυνάμεις των Περσών υπό την αρχηγία του βασιλιά Ξέρξη Α'.

Δεσπόζει στο ψηλότερο σημείο της πόλης, χτισμένο πάνω σε έναν βραχώδη λόφο, με θέα όλη την κοιλάδα του Σπερχειού έως το Μαλιακό κόλπο. Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης με ιστορική συνέχεια από τον 5΄ αιώνα π.Χ έως και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σύφωνα πάντα με τα ευρήματά του. Στον χώρο του κάστρου, και πιο συγκεκριμένα στην κορυφή της ακρόπολης και στο αναπαλαιωμένο κτήριο του Οθωνικού Στρατώνα, στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο της Λαμίας, με αρχαιολογικά ευρήματα από την Φθιώτιδα και την Ευρυτανία, που χρονολογούνται στους προϊστορικούς χρόνους μέχρι την ύστερη αρχαιότητα.

Το περίφημο Ηρώο των Θερμοπυλών απαρτίζεται από τον ορειχάλκινο ανδριάντα του Λεωνίδα με δόρυ και ασπίδα στο κέντρο, ενώ δεξιά και αριστερά και σε χαμηλότερο ύψος έχουμε τις μαρμάρινες μορφές του προσωποποιημένου βουνού Ταϋγέτου και του προσωποποιημένου ποταμού Ευρώτα. Κατασκευάστηκε το 1955 από τον γλύπτη Βάσο Φαληρέα εις ανάμνηση της περίφημης μάχης των Θερμοπυλών (480 π.Χ.), όταν Σπαρτιάτης βασιλιάς Λεωνίδας με 300 στρατιώτες του και μαζί με 700 Θεσπιείς και 80 Μηκυναίους έπεσαν ηρωικά στο σημείο αποκρούοντας τον Πέρση βασιλιά Ξέρξη κατά την εκστρατεία του στην Ελλάδα.

Είναι μία από τις πιο γνωστές γέφυρες στην Ελλάδα. Διασχίζει τον Γοργοπόταμο και συνδέει τον Μπράλο με τη Λαμία, ενώ μεταφέρει τη σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών-Θεσσαλονίκης. Ιστορικό μνημείο που συνδέεται τόσο με τον επαναστατικό αγώνα των Ελλήνων το 1821 (μάχη στο Δέμα) όσο και με την Εθνική Αντίσταση εναντίον των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής (Νοέμβριος 1942).

Η Πρόερνα ήταν μια σημαντική πόλη στο βορειοδυτικό άκρο της Αχαΐας Φθιώτιδας. Για την ιστορία της λίγα είναι γνωστά, ωστόσο τα ευρήματα των αρχαιολογικών ανασκαφών και τα αρχιτεκτονικά λείψανα φανερώνουν συνεχή κατοίκηση από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι και τη ρωμαϊκή εποχή. Η Αρχαία Ακρόπολη βρίσκεται στο Νέο Μοναστήρι Δομοκού Φθιώτιδας και διαθέτει τείχη από ασβεστολιθικούς ογκόλιθους, που ανήκουν στην ελληνιστική περίοδο, πλάτους 2,50 μ.

Πολύ κοντά στην γραφική πλατεία Δομοκού δεσπόζει το Μεσαιωνικό Φράγκικο Κάστρο, που διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση. Στα δυτικά του βρίσκονται ακόμα τμήματα από τα Κυκλώπεια Τείχη του αρχαίου κάστρου, ενώ η θέα είναι εντυπωσιακή. Σε όλη τη βυζαντινή περίοδο το ύψωμα ήταν οχυρωμένο, αλλά τα τείχη που βλέπουμε σήμερα είναι μάλλον κατάλοιπο της εποχής της Φραγκοκρατίας.

Το «Κακογιάννειο Αστεροσχολείο» κατασκευάστηκε στα τέλη του 2010 στο χωριό της Υπάτης, 20 χλμ. μακριά από τη Λαμία, και στεγάζεται στο παλιό κτήριο του Δημοτικού Σχολείου Υπάτης που παραχωρήθηκε από τον πρώην Δήμο Υπάτης (νυν Δήμο Λαμιέων), του οποίου ο εξοπλισμός χρηματοδοτήθηκε με δωρεά του ζεύγους Υπαταίων, Σταύρου & Ειρήνης Κακογιάννη. Αποτελεί ένα μοναδικό κέντρο έρευνας και γνώσης της επιστήμης της Αστρονομίας, ενώ οι σύγχρονες εγκαταστάσεις του περιλαμβάνουν αμφιθέατρο παρουσιάσεων, αστεροσκοπείο και ένα πλανητάριο προβολών.

Ο Σπερχειός ποταμός πηγάζει από τον Τυμφρηστό από τα 2.327 μ. και χύνεται στο Μαλιακό Κόλπο, όπου σχηματίζεται το Δέλτα του. Τα εδάφη είναι άργυρο- ιλυώδη, πλούσια σε ασβέστιο και μαγνήσιο και μέτρια εφοδιασμένα σε κάλιο, ενώ σημαντικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η χλωρίδα και η πανίδα της περιοχής. Η βλάστηση χαρακτηρίζεται σε θαμνώδη κατά μήκος των ακτών και στο κέντρο χαμηλή και αραιή. Η πανίδα του Δέλτα είναι πολύ πλούσια και περιλαμβάνει σπάνια είδη.

Στο βουνό της Οίτης, η φύση “μπλέκεται” με την ιστορία, τα αξιοθέατα, τα μνημεία και τα γραφικά χωριουδάκια στις παρυφές, δημιουργώντας ένα σκηνικό απαράμιλλης ομορφιάς. Στον ομώνυμο Εθνικό Δρυμό (με ψηλότερη κορυφή τον Πύργο στα 2.152 μ.) φιλοξενούνται τουλάχιστον 11 φαράγγια, λίμνες, κατάφυτα λιβάδια και χαράδρες με εξαιρετικό φυσικό κάλλος. Στην χλωρίδα της περιοχής ξεχωρίζει η βερονίκη, ενδημικό φυτό της Οίτης, που δεν απαντάται πουθενά αλλού στον κόσμο. Όσον αφορά στην πανίδα, Στον Εθνικό Δρυμό εκτείνεται καταφύγιο Άγριας Ζωής, θηραμάτων και σπάνιων ειδών ζώων και πτηνών.

Βρίσκεται στη νότια πλευρά του χωριού Κάτω Τιθορέα και προσφέρει στον επισκέπτη τη δυνατότητα να θαυμάσει ένα ξεχωριστό τοπίο. Με μεγάλη αισθητική (εξ ου και η ονομασία του), υγιεινή και τουριστική σημασία, η προστασία της πανίδας, της χλωρίδας και του ιδιαίτερου φυσικού κάλλους του είναι επιβεβλημένη. Τα εκατοντάδες στρέμματα του δάσους καλύπτονται από πλούσια βλάστηση, κυρίως βελανιδιές, κέδρα, έλατα αλλά και αυτοφυή δέντρα. Μέσα στο δάσος υπάρχει ο ένας από τους δύο εναπομείναντες πύργους του αρχαίου τείχους της περιοχής.

Τα φημισμένα Καμένα Βούρλα είναι χτισμένα ανάμεσα στο βουνό και τη θάλασσα, στο νοτιοανατολικό άκρο του Μαλιακού κόλπου και στις πλαγιές του όρους Κνημίς, αποτελώντας από το 1960 ένα διαχρονικό τουριστικό θέρετρο. Στην περιοχή αναβλύζει ιαματικό νερό σε διάφορες πηγές, με παραλλαγές στη χημική του σύσταση και θερμοκρασία που κυμαίνεται από 30-42°C, κατάλληλο για θεραπεία διάφορων παθήσεων.

Βρίσκονται σε υψόμετρο 90 μ. και σε απόσταση 19 χλμ. από τη Λαμία, σε μια κατάφυτη περιοχή της πεδιάδας της Φθιώτιδας, δίπλα στους πρόποδες της Οίτης, καταλαμβάνοντας συνολική έκταση περίπου 900 στρεμμάτων. Οι πηγές των λουτρών είναι γνωστές για τις ιαματικές τους ιδιότητες ήδη από τον 4ο αιώνα π.Χ., ενώ η οργάνωση ξεκίνησε το 1805. Το 1960 κατασκευάστηκε και μπήκε σε λειτουργία ένα πρότυπο υδροθεραπευτήριο με σύγχρονες εγκαταστάσεις. Αξίζει να σημειωθεί πως η θερμοκρασία του νερού είναι παραπλήσια με αυτήν του σώματος, γεγονός που αποτελεί ευνοϊκό στοιχείο για τη λουτροθεραπεία.

Στη δυτική Φθιώτιδα, 5 χλμ. Από τη Μακρακώμη, δίπλα στον Σπερχειό ποταμό, τα περίφημα Λουτρά Άμπλας (σημαίνει πηγή) υποδέχονται τους επισκέπτες στις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις τους, προσφέροντας θεραπευτικά μπάνια μέσα σε ιαματικές πισίνες, με θερμοκρασία νερού 26°C. Το φυσικό τοπίο είναι μοναδικό, αφού ολόκληρη η περιοχή είναι κατάφυτη και πλούσια σε βλάστηση.

Ένα πανέμορφο δάσος βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την πόλη της Λαμίας, σε ένα καταπράσινο περιβάλλον κατά μήκος του ποταμού Σπερχειού, κοντά στο χωριό Κομποτάδες. Καταλαμβάνει 1.000 περίπου στρέμματα, με πολλά και διαφορετικά είδη δέντρων, προσφέροντας τη δυνατότητα στους φυσιολάτρες να γνωρίσουν από κοντά μερικά από τα πιο σπάνια είδη. Η περιοχή είναι γνωστή από αναφορές του Όμηρου, σύμφωνα με τις οποίες η ξυλεία του δάσους χρησίμευε για την κατασκευή καταρτιών σε πλοία της εποχής.

Σημαντικό γεωλογικό φαινόμενο, ο «καθρέφτης» της Αρκίτσας είναι μια κάθετη βραχώδης επιφάνεια με γραμμώσεις οι οποίες προκλήθηκαν από την τριβή των πετρωμάτων κατά τη διάρκεια αλλεπάλληλων σεισμικών γεγονότων ανά τους αιώνες. Αποτελεί ένα τμήμα του ρήγματος Αρκίτσας - Καμένων Βούρλων και εκτείνεται σε μήκος 300 μ. και ύψος 80 μ. Οφείλει την ονομασία του στο γεγονός ότι μοιάζει με καθρέφτη, χαρίζοντας ένα θέαμα μοναδικό, ειδικά από κοντά, όπου οι κάθετες, γυαλισμένες επιφάνειες ανυψώνονται απότομα.

Ανήκει στα διατηρητέα μνημεία της φύσης που υπάρχουν στην Ελλάδα και εντυπωσιάζει με την επιβλητικότητά του. Πρόκειται για έναν υπεραιωνόβιο πλάτανο τεράστιου μεγέθους που βρίσκεται στην αυλή της εκκλησίας του παραλιακού οικισμού της Αγ. Μαρίνας, στη βόρεια ακτή του Μαλιακού κόλπου, μόλις 13 χλμ από τη Λαμία. Το δέντρο συνδέεται στενά με τα ιστορικά γεγονότα της περιοχής.

Στην κεντρική πλατεία της πόλης τέσσερις αιωνόβιοι και πανέμορφοι πλάτανοι ξεχωρίζουν στο αστικό τοπίο. Πρόκειται για μεγάλα δέντρα που ξεχωρίζουν για το αισθητικό κάλλος τους και δεν αφήνουν ασυγκίνητο κανέναν επισκέπτη. Με έτη παρουσίας εδώ, αποτελούν σήμα-κατατεθέν της πόλης εδώ και πολλά χρόνια, δημιουργώντας παράλληλα μια μικρή όαση πρασίνου σε κεντρικότατο σημείο.

Σε απόσταση μόλις 235 χλμ. από την Αθήνα, χτισμένη στα 1.050 μ. στην είσοδο του Εθνικού Δρυμού της Oίτης, το χωριό της Παύλιανης είναι κατάφυτο, με σπάνια χλωρίδα και πανίδα. Αποτελεί ξεχωριστό τόπο για διάφορες δραστηριότητες στη φύση, ενώ στο περίφημο Πάρκο της θα διασχίσετε τις πολύχρωμες γέφυρες πάνω από το ποτάμι, θα σκαρφαλώσετε σε δεντρόσπιτα και θα θαυμάσετε τον Ασωπό, απολαμβάνοντας μάλιστα και ένα παγωμένο μπάνιο εάν είστε τολμηροί!

Ένα ταξίδι στον χρόνο, σε μια μεριά της ελληνικής γης που σε καθηλώνει. Στους Δελφούς, γνωστοί και ως «ο ομφαλός της γης», το πλούσιο μνημειακό σύνολο συναντάται με το μοναδικό φυσικό περιβάλλον αλλά και με την άυλη πολιτιστική κληρονομιά, τους μύθους, το διάσημο μαντείο και την αρχαία τραγωδία. Το Δελφικό Τοπίο συνθέτουν ο κόλπος της Ιτέας, ο παραδοσιακός ελαιώνας της Άμφισσας, των Δελφών και του Χρισσού και το ορεινό μέτωπο που σχηματίζουν οι Φαιδριάδες. Ο αρχαιολογικός χώρος εκτείνεται σε όλη την πλαγιά του λόφου και είναι διάσπαρτος από μνημεία, σχεδόν σε κάθε βήμα του επισκέπτη. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών είναι ένα από τα πιο σημαντικά της Ελλάδας, με συλλογές του περιλαμβάνουν αρχαία αντικείμενα και κυρίως αναθήματα αφιερωμένα στο ιερό.

Το κάστρο της Άμφισσας, γνωστό ως κάστρο των Σαλώνων ή κάστρο της Ωριάς, δεσπόζει στην πόλη, καθώς βρίσκεται σε έναν βραχώδη λόφο 225 μ., στη θέση μιας σημαντικής αρχαίας ακρόπολης. Έχει καταγράψει στην πορεία των ετών σημαντική παρουσία στην ιστορία του τόπου, που ξεκινά από τους Πελασγούς και την κλασική αρχαιότητα και φτάνει μέχρι την Ελληνική Επανάσταση.

Ένας χώρος ιστορικής μνήμης, το Χάνι της Γραβιάς βρίσκεται στην ομώνυμη πόλη, απέναντι από τον ναό του Αγίου Αθανασίου. Έχει συνδέσει το όνομά του με μία από τις σημαντικότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας, αφού εδώ τον Μάιο του 1821 οι Έλληνες με επικεφαλής τον Οδυσσέα Ανδρούτσο πέτυχαν την πρώτη ουσιαστική νίκη κατά των Τούρκων. Το σημερινό κτήριο είναι απομίμηση της τότε κατασκευής, η οποία ήταν πλίνθινη και κατέρρευσε, ενώ μπορείτε να δείτε και την προτομή των αγωνιστών απέναντι ακριβώς.

Στην Εθνική Οδό Λαμίας-Άμφισσας, στη νότια πλευρά της Γραβιάς, μπορείτε να επισκεφθείτε το Μεταλλευτικό Πάρκο, γνωρίζοντας εκ των έσω την ιστορία του βωξίτη και της εξόρυξής του για την περιοχή της Φωκίδας. Μετά το κλείσιμο των μεταλλείων το 1972, λόγω εξάντλησης του ορυκτού, οι επισκέπτες μπορούν αν επιβιβαστούν στο ποερίφιμο βαγονέτο (το τρενάκι που χρησιμοποιούσαν οι μεταλλωρύχοι για τη μεταφορά βωξίτη) και να κάνουν μια βόλτα στο παρελθόν, κατεβαίνοντας σε βάθος 200 μ., ανακαλύπτοντας τα μυστικά των στοών και μαθαίνοντας τα πάντα για τη δύσκολη αυτή εργασία των μεταλλωρύχων.

Μία από τις πιο όμορφες τεχνητές λίμνες της Ελλάδας, θα συναντήσετε στην ορεινή πλευρά του νομού, ένα τοπίο απαράμιλλου κάλλους. Η λίμνη του Μόρνου σχηματίστηκε με την κατασκευή φράγματος στον ποταμό Μόρνο το 1979, για να καλυφθούν οι ανάγκες υδροδότησης της Αθήνας. Σήμερα προσφέρει στην πρωτεύουσα πόσιμο νερό υψηλής ποιότητας, ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης. Η συνολική απόσταση γύρω από τη λίμνη είναι περίπου 65 χλμ. και σε μόλις 2 ώρες μπορείτε να την εξερευνήσετε από άκρη σ' άκρη.

Το μοναδικό και γνωστό σε λίγους νησί του Κορινθιακού Κόλπου, έχει έκταση μόλις 2,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα και μαζί με τα μικρότερα ερημονήσια Αϊ-Γιάννης και Πλανέμι αποτελούν το σύμπλεγμα των νησιών του Κορινθιακού. Διαθέτει απάνεμες παραλίες και γραφικό λιμάνι, ενώ η πρόσβαση γίνεται εύκολα με καΐκια από την απέναντι ηπειρωτική γη, κοντά στη Ναύπακτο.